Die vyfvoudige bediening

Om die interaksie tussen verskillende funksies en bedieninge in die huiskerk gemeente duidelik te ontleed en te beskryf, gaan ek eerstens net ‘n inleiding van Bybel gefundeerde leierskap en dan weer Bybel gefundeerde besluitneming in die huiskerk behandel. Daarna kan ek leierskap in die kerk baie meer doeltreffend en breedvoerig behandel.

Hoe word leierskap prakties uitgeleef in huiskerke?

Die woord leier of leiers kom net vyf keer voor in die Nuwe Testament:

Matt 15:14

Laat hulle staan; hulle is blinde leiers van blindes. En as ‘n blinde ‘n ander blinde lei, sal al twee in die sloot val.

Matt 23:16

Wee julle, blinde leiers, julle wat sê: Elkeen wat sweer by die tempel – dit is niks nie…

Matt 23:24

Blinde leiers, julle wat die muggie uitsif, maar die kameel insluk!

Lukas 22:25-26

En Hy het vir hulle gesê: Die konings van die nasies heers oor hulle, en die wat gesag voer oor hulle, word weldoeners genoem. Maar so moet julle nie wees nie; maar die oudste onder julle moet word soos die jongste, en wie ‘n leier is soos een wat dien.

Hierdie verwysing na ’n leier in Lukas 22 is die enigste verwysing na leiers in die kerk. Dit sê egter dat ’n leier moet dien. Hy moenie optree soos leiers in die wêreld nie.

Hand 1:16

Broeders, hierdie Skrif moes vervul word wat die Heilige Gees voorspel het deur die mond van Dawid aangaande Judas wat die leier was van die wat Jesus gevange geneem het.

Die vyfde verwysing met betrekking tot Judas (Hand 1:16) is ‘n negatiewe verwysing maar tog nie relevant in hierdie verband nie. Hy was maar net die soldate se “leier” met die bedoeling om Jesus te verraai. Die eerste vier verwysings is alles die woorde van Jesus. Hy het dit elke keer in ‘n negatiewe konteks gerig aan die leiers van die Joodse godsdiens, die skrifgeleerdes en die fariseërs. Daar was nooit ‘n positiewe verwysing na “leiers” nie. Dit was gerig aan mense wat deur Jesus veroordeel is (Lees Matt 23). Hy het hulle aan die kaak kom stel. Hulle was die verdedigers van ‘n geloof wat God nie ingestel het nie. Hulle was ook, as leiers van hierdie geloof, nie deur God aangestel nie. Fariseërs en Sadduseërs was nie God ingestelde posisies nie. Hierdie posisies was instellings van die Joodse volk. Dit is hoekom Hy so kras met hulle was. Sy oordeel teenoor hulle was fel en sonder enige genade. Hy het hulle val profeties en persoonlik aan hulle bekendgemaak het. Jesus het in vers 35 van Matt 23 die bloed vanaf die regverdige Abel tot die bloed van die profeet Sagaria teen hulle gehou en in vers 38 voorspel dat hulle huis vir hulle woes gelaat sou word, wat dan ook in 70 NC so gebeur het:

The Sadducees: During the time of Christ and the New Testament era, the Sadducees were aristocrats. They tended to be wealthy and held powerful positions, including that of chief priests and high priest, and they held the majority of the 70 seats of the ruling council called the Sanhedrin. They worked hard to keep the peace by agreeing with the decisions of Rome (Israel at this time was under Roman control), and they seemed to be more concerned with politics than religion. Because they were accommodating to Rome and were the wealthy upper class, they did not relate well to the common man, nor did the common man hold them in high opinion. The common man related better to those who belonged to the party of the Pharisees. Though the Sadducees held the majority of seats in the Sanhedrin, history indicates that much of the time they had to go along with the ideas of the Pharisaic minority, because the Pharisees were popular with the masses.

Religiously, the Sadducees were more conservative in one main area of doctrine. The Pharisees gave oral tradition equal authority to the written Word of God, while the Sadducees considered only the written Word to be from God. The Sadducees preserved the authority of the written Word of God, especially the books of Moses (Genesis through Deuteronomy). While they could be commended for this, they definitely were not perfect in their doctrinal views. The following is a brief list of beliefs they held that contradict Scripture:

1. They were extremely self-sufficient to the point of denying God’s involvement in everyday life.

2. They denied any resurrection of the dead.

3. They denied any afterlife, holding that the soul perished at death, and therefore denying any penalty or reward after the earthly life.

4. They denied the existence of a spiritual world, i.e., angels and demons.

Because the Sadducees were more concerned with politics than religion, they were unconcerned with Jesus until they became afraid He might bring unwanted Roman attention. It was at this point that the Sadducees and Pharisees united and conspired to put Christ to death.

The Sadducees ceased to exist in A.D. 70. Since this party existed because of their political and priestly ties, when Rome destroyed Jerusalem and the temple in A.D. 70, the Sadducees were also destroyed.

The Pharisees: In contrast to the Sadducees, the Pharisees were mostly middle-class businessmen, and therefore were in contact with the common man. The Pharisees were held in much higher esteem by the common man than the Sadducees. Though they were a minority in the Sanhedrin and held a minority number of positions as priests, they seemed to control the decision making of the Sanhedrin far more than the Sadducees did, again because they had the support of the people.

Religiously, they accepted the written Word as inspired by God. At the time of Christ’s earthly ministry, this would have been what is now our Old Testament. But they also gave equal authority to oral tradition and attempted to defend this position by saying it went all the way back to Moses. Evolving over the centuries, these traditions added to God’s Word, which is forbidden, and the Pharisees sought to strictly obey these traditions along with the Old Testament. The Gospels abound with examples of the Pharisees treating these traditions as equal to God’s Word. However, they did remain true to God’s Word in reference to certain other important doctrines. In contrast to the Sadducees, they believed the following:

1. They believed that God controlled all things, yet decisions made by individuals also contributed to the course of a person’s life.

2. They believed in the resurrection of the dead.

3. They believed in an afterlife, with appropriate reward and punishment on an individual basis.

4. They believed in the existence of angels and demons.

Though the Pharisees were rivals of the Sadducees, they managed to set aside their differences on one occasion—the trial of Christ. It was at this point that the Sadducees and Pharisees united to put Christ to death.

While the Sadducees ceased to exist after the destruction of Jerusalem, the Pharisees, who were more concerned with religion than politics, continued to exist. In fact, the Pharisees were against the rebellion that brought on Jerusalem’s destruction in A.D. 70, and they were the first to make peace with the Romans afterward. The Pharisees were also responsible for the compilation of the Mishnah, an important document with reference to the continuation of Judaism beyond the destruction of the temple.

Both the Pharisees and the Sadducees earned numerous rebukes from Jesus. Perhaps the best lesson we can learn from the Pharisees and Sadducees is to not be like them. Unlike the Sadducees, we are to believe everything the Bible says, including the miraculous and the afterlife. Unlike the Pharisees, we are not to treat traditions as having equal authority as Scripture, and we are not to allow our relationship with God to be reduced to a legalistic list of rules and rituals.

(http://www.gotquestions.org/Sadducees-Pharisees.html)

In 132 NC het die Romeine Jerusalem finaal vernietig en alle Jode uit die Bybel stad verjaag. Nie ’n enkele Jood is toegelaat om in die stad agter te bly of dit te besoek nie. Die Romeine het die stad later weer herbou en dit met Romeinse burgers bevolk. Die naam is verander na “Aelia Capitolina” soos wat dit vir honderde jare bekend was. Dit was later weer vernoem maar het uiteindelik eers honderde jare later weer as Jerusalem bekend gestaan.

Ons kan sien uit die Skrifgedeeltes en die gebeure daarna, soos Jesus voorspel het, dat Jesus die wêreld se leierskap sisteem veroordeel. Veral in die kerk. Dit is nie in lyn met wat God vir die wêreld of vir sy kerk wil hê nie. Ons weet almal van die ongeregtighede en ongerymdhede wat hierdie sisteem verteenwoordig. Die geskiedenis van die Katolieke kerk is die bewys daarvan.

Daar was geen verskil tussen die metode van heerskappy van die Romeinse ryk en die van die kerk nie. Inteendeel, daar was periodes waar die Romeinse keisers prakties die hoof van die staat en die kerk was en weer periodes waar die biskoppe van sekere stede en streke en ook die Pous prakties die kerk en die staat beheer het. So vermeng was die staat en die kerk en hulle leiers, dat mense na albei opgesien het vir leiding, en ons praat nie net van geestelike leiding nie. Politieke motivering, politieke misbruik en politieke korrupsie was net so aan die orde van die dag in die kerk as in die staat.

Om leierskap volgens wêreld sisteme beter te verstaan moet ons weet waar dit vandaan kom. Wie het dit ingestel? Hoekom is dit ingestel? Om dit te doen, moet ons teruggaan tot in die boek van Genesis. Kom ons kyk ‘n bietjie wie was die eerste leier in die geskiedenis van die mensdom. Dit is dan ook waar leierskap vandaan kom. Ons lees daarvan in Gen 10:8-10

Kus was ook die vader van Nimrod. Hý het begin om ‘n geweldenaar op aarde te wees. Hy was ‘n geweldige jagter voor die aangesig van die Here. Daarom sê hulle: Soos Nimrod, ‘n geweldige jagter voor die aangesig van die Here. En die begin van sy ryk was Babel, en Ereg, en Akkad en Kalne in die land Sínear.

Nimrod, Noag se kleinkind, was volgens oorlewering die eerste koning in die geskiedenis van die mens. Die gedeelte in Genesis bevestig dit. Hierdie gedeelte in Genesis is die eerste verwysing na ‘n mens wat heers oor ‘n ryk. Voor hom het die mense (Vanaf Adam tot Nimrod – vir ongeveer 1800 jaar) sonder leierskap en konings gelewe. Hy was ‘n magtige man en hy het sy ryk later nog verder uitgebou as dit wat ons van gelees het. Nimrod was ‘n geweldenaar en ‘n heiden. Volgens oorlewering het hy ‘n wroeging oor die water vloed gehad in die dae van sy oupa en wou hy homself teen God wreek. Dit was juis hy wat die bou van die toring van Babel gemotiveer en beplan het.

Sy naam beteken “ons sal rebelleer” en dit wil ook lyk dat dit presies is wat hy gedoen het. As gevolg van sy invloed het die nasies teen God gerebelleer. Hulle het hulle koning gedien en het magtige nasies geword. Hulle was toe steeds een volk met een taal. Hulle het waarskynlik later meer as een koning gehad. Hierdie konings was volgens oorlewering soos gode behandel. Van hulle is as twee-derdes god en een-derde mens beskou.

Uiteindelik het dié heiden nasies besluit om saam te kom en op een plek te bly. Hulle het besluit om ‘n groot stad te bou met ‘n toring waarvan die spits tot aan die hemel reik. Die fondasies van die toring was ook so gebou dat geen vloedwater by die mure kon inkom nie presies soos Nimrod dit beplan het. Dit is hier waar God ingegryp het. Die mens het leiers gekies om hulle te lei soos gode, daarom die verheffing tot aanbiddings status. Hulle het met die bou van die stad en die toring van Babel in werklikheid saamgestaan teen die Allerhoogste. Hulle het allerhande planne teen Hom gesmee en ons lees daarvan in Gen 11:5-9

Toe daal die Here neer om die stad en die toring te besien waaraan die mensekinders gebou het. En die Here sê: Daar is hulle nou een volk en het almal een taal! En dit is net die begin van hulle onderneming: nou sal niks vir hulle meer onmoontlik wees van wat hulle van plan is om te doen nie. Kom, laat Ons neerdaal en hulle taal daar verwar, sodat die een die taal van die ander nie kan verstaan nie. So het die Here hulle dan daarvandaan oor die hele aarde verstrooi; en hulle het opgehou om die stad te bou. Daarom het hulle dit Babel genoem, want daar het die Here die taal van die hele aarde verwar, en daarvandaan het die Here hulle oor die hele aarde verstrooi.

Voor Nimrod was daar net een persoon wat homself aangestel het as ‘n leier. Dit was die duiwel toe hy homself, in sy hoogmoed, verhoog het om gelyk aan God te probeer wees. Ons lees daarvan in Jesaja 14:13-14

En jý het in jou hart gesê: Ek wil opklim in die hemel, my troon verhef bo die sterre van God en sit op die berg van samekoms in die uithoeke van die Noorde. Ek wil klim bo die hoogtes van die wolke, my gelykstel met die Allerhoogste!

Uit bogenoemde gedeelte kan ons sien dat leierskap van die mens kom, nie van God nie, maar ons kan ook sien wie dit georkestreer het. Die duiwel het korrupte leiers nodig om sy koninkryk vir hom te bestuur. Hierdie tipe leierskap was dan die begin van die wêreld sisteem wat Jesus van gepraat het. Die duiwel plaas en gebruik invloedryke mense, wat natuurlik verblind is, in posisies in sy koninkryk om sy wil te doen.

Daarenteen het God, deur Jesus, ‘n koninkryk hier op aarde kom vestig met net een leier, Jesus self. Hy gaan egter verder en plaas daardie koninkryk in die hande van gewone mense, gevul met die Heilige Gees, om sy wil uit te voer hier op aarde. Hy delegeer sy mag en outoriteit aan hulle.

Ook in Israel, voor die instelling van die monargie, was God die enigste ware of posisionele leier. Israel wou egter soos die ander heidense volke wat om hulle gewoon het, ook ‘n koning hê. God het dit teen sy sin toegelaat want hy het geweet wat die gevolge daarvan sou wees. Maar Hy sou die versoek van die volk egter ook tot verheerliking van sy Naam gebruik, met die oog op Jesus wat die Koning van die koninkryk van God sou word.

Sien 1 Samuel 8:6-22

Maar die woord was verkeerd in die oë van Samuel toe hulle gesê het: Gee ons ’n koning om ons te rig, en Samuel het tot die Here gebid. Toe sê die Here vir Samuel: Luister na die volk in alles wat hulle aan jou sê, want nie jou het hulle verwerp nie, maar My het hulle verwerp om nie koning oor hulle te wees nie. Soos al die werke wat hulle gedoen het, van dié dag af dat Ek hulle uit Egipte laat optrek het tot vandag toe, dat hulle My verlaat en ander gode gedien het — so doen hulle ook met jou. Luister dan nou na hulle: jy moet hulle net ernstig waarsku en hulle die reg van die koning meedeel wat oor hulle sal regeer. Samuel het toe al die woorde van die Here oorgebring aan die volk wat ’n koning van hom gevra het. En hy het gesê: Dit sal die reg wees van die koning wat oor julle sal regeer: Julle seuns sal hy neem en hulle vir homself aanstel by sy wa en by sy perde, dat hulle voor sy wa uit hardloop; en om hulle vir homself aan te stel as owerstes oor duisend en owerstes oor vyftig, en om sy land te ploeg en om sy oes in te samel, en om sy oorlogswapens en gereedskap vir sy strydwaens te maak. Ook julle dogters sal hy neem as salf mengsters en as kooksters en baksters. En van julle lande en julle wingerde en julle olyfboorde sal hy die beste neem en aan sy dienaars gee. En van julle saailande en julle wingerde sal hy die tiendes neem en dit aan sy hofdienaars en sy dienaars gee. En julle slawe en slavinne en julle beste jongmanne en julle esels sal hy neem en vir sy werk gebruik. Van julle kleinvee sal hy die tiendes neem, en self sal julle sy slawe wees. En in dié dag sal julle roep vanweë jul koning wat julle vir jul verkies het, en die Here sal julle in dié dag nie verhoor nie. Maar die volk het geweier om na Samuel te luister en gesê: Nee, maar daar moet ’n koning oor ons wees, dat ons ook kan wees soos al die nasies – dat ons koning ons kan rig en voor ons uitrek en ons oorloë voer. En Samuel het al die woorde van die volk aangehoor en dit voor die ore van die Here uitgespreek. En toe sê die Here vir Samuel: Luister na hulle en stel ’n koning oor hulle aan…

Hier sien ons baie duidelik dat as God nie meer die leier is nie maar die mense koning die leier is, sal dit nie meer so goed gaan met die volk nie. Tot op daardie stadium was God die leier en het Hy funksionele leiers (rigters, priesters en profete) gebruik om sy wil en sy woord aan die volk oor te dra. Dit is wat die verskil tussen rigters en konings was. Rigters was net rigting aanduiders. Hulle was net mondstukke om die wil van God en die woord van God aan die volk oor te dra. Hulle het nie die land regeer nie. Hulle het nie dieselfde regte as ‘n koning gehad nie. Hulle het net bepaalde funksies in bepaalde tye uitgevoer en was net instrumente in God se hand. Hulle rol en funksie het definitief totaal van die konings van volke rondom Israel verskil. Dit is vir hierdie rede dat die Israelitiese volk aangedring het om ook ’n koning te hê soos die volke om hulle.

Die koning was ‘n posisionele leier wat besluite geneem het en wat aktief gesag oor die volk uitgeoefen het. Sy woord was wet en sy bevele moes uitgevoer het. Reg of verkeerd. Die volk het geen seggenskap gehad nie maar besluite is deur die koning geneem en op die volk afgeforseer. Daarteenoor was die priesters, profete en die rigters net mondstukke waardeur God self die volk regeer het. Hulle kon nie gesag uitoefen oor die volk nie en kon deur die volk geïgnoreer word as hulle wou. Hulle het nie die besluite geneem en dit ook nie op die volk afgeforseer nie. God het die besluite geneem. Hy was die Koning van Israel tot op hierdie dag, die dag toe die volk ‘n mense koning wou hê.

Van die Konings wat oor Israel geheers het was goeie konings soos Dawid, Salomo, Asa, Josafat en Josia. Ander was slegte konings soos Jerobeam, Rehabeam, Agab en Abia. Die volk het met tye swaar gebuk gegaan onder hierdie konings. Van hierdie konings was die boosheid van self wat presies gedoen het waarteen God gewaarsku het en nog erger. Dit is egter wat die volk wou gehad het en hulle moes maar die wrange vrugte daarvan pluk.

Leierskap volgens die wêreld se sisteme is altyd menslike instellings en kom nie van God af nie. Hy aanvaar dit egter altyd omdat hy die mens in beheer van die aarde en die wêreld gemaak het. Hy het sy mag op aarde aan die kerk gedelegeer:

Ef. 1:20-24

wat Hy (Vader) gewerk het in Christus toe Hy Hom uit die dode opgewek het en Hom laat sit het aan sy regterhand in die hemele, bo alle owerheid en mag en krag en heerskappy en elke naam wat genoem word, nie alleen in hierdie wêreld nie, maar ook in die toekomstige. En Hy het alle dinge onder sy voete onderwerp en Hom as Hoof bo alle dinge aan die gemeente gegee, wat sy liggaam is, die volheid van Hom wat alles in almal vervul.

Hier sien ons dat die Vader alles aan Jesus onderwerp het. Sy heerskappy is oor alles en almal. Tog het Hy sy heerskappy oor die aarde aan sy kerk gedelegeer. Ons het die reg en die outoriteit om op aarde te heers. Ons is konings en priesters van God hier op aarde (Wat ons op die aarde bind sal in die hemel gebonde wees en ontbind sal ontbonde wees). Dit is waar die titel “konings” vandaan kom. Ons is aangestel om nou op aarde te heers as konings en priesters van God.

Selfs die leierskap struktuur volgens wêreld sisteme wat deur die Katolieke kerk in die kerk van God ingestel is, het Hy aanvaar net soos wat Hy dit aanvaar het toe die Israelitiese volk ‘n koning wou gehad het. Dit het net soveel rampe en ellende in die kerk veroorsaak en die kerk pluk al jare lank die wrange vrugte daarvan. Dit is nie wat Jesus ingestel het nie, dit is wat die kerk ingestel het en God het dit so aanvaar. Inteendeel, God aanvaar alles wat die mens instel, goed of sleg, mooi of lelik. “Wat julle op die aarde bind sal in die hemel gebonde wees. Wat julle op die aarde ontbind sal in die hemel ontbonde wees”. Dit is die wet van delegasie.

Die wet van delegasie plaas die verantwoordelikheid eintlik op ons. “The ball is in our court”. As iets verkeerd loop moet óns die blaam daarvoor dra. Ons kan God nie beskuldig vir alles wat verkeerd loop nie. Alle negatiewe dinge in die kerk moet voor ons deur gelê word. Jesus het die volle prys betaal en die mens volkome verlos. Alles wat jy van God verlang of wat jy nodig het, het Jesus 2000 jaar gelede reeds vir jou gedoen. Hy kan niks meer vir jou doen nie, want Hy het reeds alles gedoen.

Sy kant is skoon. Dit is elke mens se werk om Jesus so gou as moontlik aan te neem as sy verlosser, sy woord te leer, sy koninkryk beginsels te leer, en gehoorsaam alles te doen wat Hy van ons verlang. Dit is ons werk. As ons dit nie doen nie gaan ons spykers optel. Ons gaan beroof word, ons gaan aan siektes doodgaan. Negatiewe dinge gaan met ons gebeur.

God staan en toekyk en Hy is daar in ons midde om ons kragtig te ondersteun terwyl al hierdie negatiewe goed met ons gebeur. Ons vra hoekom laat Hy dit toe? Waar was Hy toe dit gebeur het? Nee, ons vra die verkeerde vrae want dit wat gebeur het moes jy as mens voorkom het deur sy koninkryk beginsels in jou lewe toe te pas, volgens sy woord. Hy kan vir jou niks meer doen as wat Hy reeds gedoen het nie. Hy het alles gedoen. Al sy seëninge, beskerming, voorsiening, genesing en verlossing is alles joune. Dit is tot jou beskikking elke dag van jou lewe. Sy beloftes is ja en amen tot verheerliking van sy Naam in ons. Jy het oorwinning in elke area van jou lewe tot in ewigheid. Daar is geen “maars” nie. Ons moet net in geloof in sy voorsiening in “plug” dan vloei dit deur na ons toe.

As ons dit egter nie toepas in ons lewens nie, vir watter rede ook al, dan laat Hy al hierdie dinge toe want Hy kan nie anders nie. Hy het die heerskappy aan ons teruggegee toe Hy die duiwel oorwin het. Sy outoriteit is aan ons gedelegeer. Om dit te illustreer wil ek u van ‘n voorval in Kenneth Hagin sr. se lewe vertel:

Onse Here Jesus het ‘n paar keer aan hom verskyn toe hy nog geleef het. Jesus het eenkeer aan hom verskyn in die kombuis van een van sy kollegas. Hulle was besig om te bid om die kombuistafel toe hy skielik bewus geword het van ‘n wolk van heerlikheid wat hom omsluit het. Alle ander goed om hom het vervaag en hy kon die mense om hom nie meer sien of hoor nie.

Hy was net bewus van Jesus wat voor hom gestaan het. Jesus het hom begin leer hoe demoniese aktiwiteite werk en hoe ons as kinders van God oorwinning en outoriteit oor hulle moet neem. Kenneth het begin notas neem van Jesus se lering. Toe het daar ‘n snaakse ding gebeur. ‘n Demoon wat soos ‘n bobbejaan lyk het skielik tussen hom en Jesus inbeweeg. Hy het na Kenneth gekyk en aanhoudend die woorde “Ya-ke-te-yak” gesê. Intussen het daar ook ‘n donker wolk om hulle (Kenneth en die demoon) begin vorm en hy kon Jesus later nie meer sien nie. Hy kon wel nog vir Jesus hoor praat maar kon nie uitmaak wat Hy sê terwyl die demoon aangehou het om “Ya-ke-te-yak” te sê nie. Kenneth het ongeduldig begin word en gewonder hoekom Jesus niks daaraan doen nie. “Kan Hy nie sien wat gebeur nie?” het hy gedink. Deurentyd het hy net die onverstaanbare gedreun van Jesus se stem in die agtergrond gehoor. Kenneth kon dit nie meer vat nie en hy het ongeduldig vir die demoon, in die naam van Jesus, beveel om op te hou.

“In Jesus’ Name, stop that!” het hy geuiter. Die demoon het onmiddellik teen die grond geval en verskrik gelê en bewe. Die donker wolk was weg en hy kon Jesus weer voor hom sien staan en hoor wat Hy sê. Kenneth sê Jesus se volgende woorde was vir hom ‘n baie groot openbaring en ek moet erken, vir my ook: “Jy weet natuurlik dat as jy hom nie gestop het nie, Ek niks daaraan kon doen nie”.

Jesus het voortgegaan en vir Kenneth die mag van delegasie verduidelik. Dit kom daarop neer dat Jesus die aarde onder die mens se heerskappy geplaas het. Hy het sý mag en outoriteit aan ons (die kerk en sy kinders) gedelegeer en ons is in beheer. Wat ons op aarde bind, sal in die hemel gebonde wees. Wat ons op aarde ontbind, sal in die hemel ontbonde wees. Dit is hoe dit is. Dit beteken nie Jesus het nie krag op aarde nie. Nee, dit beteken God kan net optree volgens die outoriteit wat ons toepas in ons lewens en op aarde. God het ons teruggegee wat Adam verloor het. En dit is hoe Jesus “toegelaat” het dat die kerk ‘n instelling geword het. Hy kon dit nie keer nie. Dit was nie sy wil nie maar dit is wat die kerk jare terug besluit het om te doen.

Hy is egter nie van plan om dit so te los nie. Hy bly die enigste ware posisionele leier van die kerk en deur sy kerk sal Hy ook die volmaakte struktuur in sy kerk vestig soos wat Hy dit aanvanklik bestem het en ingestel het. Hy sal weer mense kry wat sy wil in sy kerk sal doen (die regte dinge bind en die regte dinge ontbind – Hy kan dit nie sonder ons doen nie).

Die monargie van die Israelitiese staat bestaan nie meer vandag nie. Die enigste ware koningskap is die koningskap van Jesus Christus en die enigste ware koninkryk is die koninkryk van God. Die enigste ware posisionele leier of Hoof van die kerk wat deur God aangestel is, is Jesus Christus, die Seun van God.

Wat Jesus in die kerk gegee het was funksionele leiers. Hulle was nie in posisies aangestel nie en het geen seggenskap oor gemeentelede of ander kinders van God gehad nie. Hulle kon niks op die gemeente afdwing nie en het bloot net hulle funksies in die liggaam van Christus uitgevoer, hetsy in die samekoms of in die daaglikse interaksie met mekaar.

In die Nuwe Testament was ‘n gemeente die lede van die huiskerk gemeenskap van die betrokke dorp. Dit sluit al die huiskerke in en dit sluit al hulle interaksie met mekaar in. So was daar dan byvoorbeeld die gemeente van “Korinte”. Hoewel hulle uit ‘n hele klomp klein huis gemeentes bestaan het, was na hulle almal spesifiek na die naam van die dorp as gemeentes verwys. Die grootste gedeelte van hul interaksie het natuurlik buite die samekomste plaasgevind.

Paulus praat van die vyfvoudige bediening in Ef. 4:11, 12

En Hy het gegee sommige as apostels, ander as profete, ander as evangeliste, ander as herders en leraars, om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk, tot opbouing van die liggaam van Christus.

Jesus het hierdie mense gegee vir die kerk. Hulle is nooit deur enige persoon in die Nuwe Testament aangestel nie. Daar was geen seremoniële ordinasie van kerkleiers nie. Daar was geen kerkleier aangestel in ‘n posisie (office) nie. Jesus het bloot die vyfvoudige bediening gegee om ‘n funksie in die kerk uit te voer. Hierdie funksie was om die liggaam van Christus op te bou en die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk. In die Nuwe-Testamentiese kerk, in die gemeentes, het die heiliges (die mense) die werk gedoen. Nie die pastore en die dominees nie. Ons noem dit die dienswerk van die heiliges. Hulle was nie passiewe lidmate van ‘n gemeente wat Sondae die kerkbanke warm gesit het nie. Hulle wás die kerk en het van Maandag tot Sondag hulle dienswerk in die gemeente (gemeenskap) van die liggaam van Christus uitgevoer.

Soos ek reeds vroeër verduidelik het staan die Nuwe-Testamentiese kerk op twee bene: Byeenkomste (gawes van die Gees) en gedeelde gemeenskapslewe (interaksie buite die samekomste).

Die vyfvoudige bediening se taak is om die gemeente lede toe te rus om hierdie twee fasette doeltreffend uit te voer. Hulle het tussen die huis gemeentes beweeg en hulle geleer en gewys hoe om dit uit te voer. Hulle het nie die gemeentes toegerus deur leiding te neem nie. Hulle het die gemeentes toegerus deur hulle te wys wat hulle moet doen en hoe hulle dit moet doen. Die fokus was dus op die werk of die funksie wat uitgevoer moet word en nie die posisie nie.

Daar word dus ’n hoë premie geplaas op die geestelike volwassenheid van die gemeente lede, unieke talente en gawes van die lede en die onselfsugtige diens wat elkeen bereid is om aan die ander te lewer.

Die vyfvoudige bediening was in die Nuwe-Testamentiese kerk nooit deel van die gemeentes nie maar besoekende “opleiers” of “fasiliteerders”. Om dít te ontleed sodat U dit beter kan verstaan wil ek dit ietwat tegnies aan U oordra:

Die vyfvoudige bedieninge in die liggaam van Christus

Die vyfvoudige bediening funksioneer in die liggaam van Christus. Hulle is gewoonlik nie deel van die gemeentes waar hulle besoek nie. Hulle staan hoofsaaklik buite die gemeente maar vervul die grootse gedeelte van hul bediening binne die gemeente. Die geestelike gawes manifesteer oor die algemeen met ‘n groter salwing in hul lewens as in die geval van die gemeentelede. Daar is ook verskillende vlakke van salwing in hul lewens teenwoordig.

Die vyfvoudige bediening besoek gemeentes om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk en hierdie besoeke fokus nie net op die “byeenkomste” nie maar ook op die “gedeelde gemeenskapslewe” van die gemeentes. In die byeenkomste opset kyk hulle wat aangaan en hoe word die byeenkomste gehou. As daar handelinge en aktiwiteite uitgevoer word wat nie kenmerkend van die aard en struktuur van die huiskerk is nie word dit aangespreek. Hulle gee nie instruksies nie maar plaas die hele gemeente se aandag op wat gedoen moet word en hoe dit gedoen moet word. As hulle afwykings identifiseer dra hulle dit aan die gemeente oor. Die gemeente moet self besluit hoe hulle die afwykings gaan regstel. Dit word oor die algemeen deur middel van konsensus gedoen.

In die daaglikse gedeelde gemeenskapslewe van die gemeente kyk hulle na die manier wat die gemeentelede lewe. Is daar interaksie met mekaar? Dien hulle mekaar? Maak hulle bemoeienis met mekaar? Leer hulle mekaar? Vermaan hulle mekaar? Die vyfvoudige bedienaar wys die gemeente prakties hoe hierdie goed alles gedoen moet word. Dit is ’n “on-the-job training” metode wat gevolg word.

Die vyfvoudige bedienaars is dus “streek bedienaars”. Hulle beweeg van plek tot plek.

Die apostel

Die woord apostel beteken “gestuurde”. Hy is die afgevaardigde mondstuk van die Here. Hy is getuur om ’n werk vir die Here te doen. Hy is ook ’n gestuurde vanaf die gemeente waar hy toegerus en ontwikkel is. Hulle stuur hom om die werk waarvoor God hom geroep het te gaan uitvoer. Hulle stuur hom omdat hy deur God gestuur is. Sy taak is om ’n gemeente of ’n gemeenskap van heiliges te gaan plant waar God dit geplant wil hê.

Dit is belangrik om te weet dat ware Bybel gefundeerde apostels nie funksioneer soos die apostels wat ons vandag in die institusionele kerk sien nie. Die apostel plant nie institusionele kerke of denominasies nie. Apostels plant lewende organiese gemeentes of gemeenskappe wat Jesus as die hoeksteen en fondasie van hulle geloof omhels. Hulle onderwerp hulle aan Hom as die Hoof van hulle gemeente. Sy geskenk aan die gemeente is die gemeenskap van die liggaam van Christus. Hy leer hulle hoe om ’n gemeenskaplike liefdes verhouding met Jesus te leef en hoe om Hom te aanbid deur ’n toegewyde aanbiddings lewe. Hy leer hulle hoe om daagliks met Jesus en met mekaar te “fellowship”. Hy leer hulle hoe om te sing, hoe om bymekaar te kom en hoe om die gedeelde gemeenskapslewe as ’n permanente leefwyse te omhels. Hy leer hulle hoe om deur die inwonende Jesus te leef. Die fokus is om elke gemeenskap te leer hoe om die lewende Jesus Christus toe te laat om in hulle en deur hulle te leef.

Die apostel funksioneer in al vyf die bedieninge. Hy gaan uit en plant nuwe gemeentes. In die samekomste en ook in die daaglikse interaksie met mekaar funksioneer nie net die vyfvoudige bediening deur hom nie maar ook die gawes van die Gees. Hy leer die basiese beginsels van die koninkryk van God aan die gemeentelede. Hy begin by die onvervalste melk van die woord van God en gaan daarna oor na die vaste spys van die woord van God. Hierdie woord is egter nie in die vorm van preke op Sondae nie. Dit vind buite die byeenkomste plaas soos in spesiale lering sessies en ook een-op-een kommunikasie. Hy maak seker dat die fondament van die woord van God reg gelê word in die gemeente.

Ek wil net noem dat daar hoofsaaklik vier soorte apostels in die kerk is:

Die Apostel Jesus, Heb. 3:1 – Daarom, heilige broeders, deelgenote van die hemelse roeping, let op die Apostel en Hoëpriester van ons belydenis, Christus Jesus – Jesus, is dus die werklike en die eerste vlak Apostel van die kerk. Die fundamentele hoeksteen van die fondasie van die kerk. Hy het nie net die eerste “gemeente” (12 dissipels met nog ‘n paar ander mans en vrouens) geplant nie maar die kerk op aarde kom plant! Die kerk is ‘n lewende organisme en moet “geplant” word soos ‘n lewende plant. Hy het lewe gegee aan die kerk. Die kerk is uit Hom gebore soos Eva uit Adam uit.

Apostels van die Lam, Op 21:14 – En die muur van die stad het 12 fondamente gehad, en daarop was die name van die twaalf apostels van die Lam – Jesus se 12 dissipels was die tweede vlak apostels. Die Bybel noem hulle die apostels van die Lam. Hulle was deur Jesus persoonlik geroep en hulle was ooggetuies van Jesus se bediening op aarde en ook van sy kruisiging en opstanding. Dit was ‘n vereiste en daarom kon Paulus nie vir Judas vervang het nie. Paulus was nie ‘n ooggetuie van Jesus se bediening op aarde, kruisiging en opstanding nie. Inteendeel, niemand kan ooit deel van hierdie vlak apostels word as gevolg van die genoemde vereiste nie.

Sien Hand 1:20- 22

Want daar staan geskrywe in die boek van die Psalms: Laat sy woonplek woes word, en laat daar geen inwoner in wees nie! En: Laat ‘n ander een sy opsienersamp (Judas) neem. Van die manne dan wat saam met ons rondgegaan het al die tyd waarin die Here Jesus by ons in- en uitgegaan het, van die doop van Johannes af tot op die dag dat Hy van ons opgeneem is – van hulle moet daar een saam met ons getuie word van sy opstanding). Uiteindelik is Matthias in Judas se plek gekies omdat hy ‘n ooggetuie van alles was. Die apostels het nie ‘n fout gemaak nie. Matthias was verordineer om die 12de apostel te wees. Die twaalf apostel van die Lam was soos Jesus fundamentele apostels wat saam met Hom die fondasie kom lê het van die kerk. Daarom is hul name op die 12 fondamente van die stad van God geskryf.

Ander Fundamentele apostels, Rom 1:1 – Paulus, ‘n dienskneg van Jesus Christus, ‘n geroepe apostel, afgesonder tot die evangelie van God – Dit is dan ‘n derde vlak apostels wat óók fundamentele apostels was. Hulle was onder andere Paulus, wat ook die apostel van die heidene genoem is, en Jakobus, die broer van die Here, en nog ander soos Markus en Lukas. Hulle het saam met die 12 apostels van die Lam nog fundamentele apostoliese werk in die kerk gedoen.

Hulle word gekenmerk deur die fundamentele beginsels wat hulle in die kerk geïmplementeer het asook die Nuwe-Testamentiese boeke wat hulle geskryf het. Hierdie boeke is grondliggende geskrifte of fundamentele geskrifte wat ‘n fondasie vir die jong kerk moes neerlê. Soos met die eerste vlak en die tweede vlak apostels kan niemand vandag deel van hierdie vlak apostels word nie. Die fundamentele beginsels, leerstellings en waarhede is aan die res van die kerk geleer. Dit moes ook vir alle eeue beskikbaar gemaak word deur die skryf van die sendbriewe. Daarmee is dit vir ons almal moontlik gemaak om die woord van God te kan lees en te kan hoor. Spesifiek die woord van God met betrekking tot gemeente lewe en die leefwyse van die “Ekklesia”, die familie van God. Dit het nie net daar by die apostels gebly nie maar is oorgedra na al die geslagte wat sou kom. Daar is dus nie vandag meer fundamentele apostels nodig in die kerk nie, want hierdie fondasie is klaar gelê.

Nie-fundamentele apostels, 1 Kor. 4:4-9, 2 Kor. 8:23, Fil. 2:25 – Apostels in die Nuwe Testament wat nie fundamentele apostels was nie maar gefunksioneer het volgens die fondasie wat die fundamentele apostels neergelê het, is die vierde vlak apostels. Apollos, Titus, Épafras, Timotheus, Silas en Barnabas en nog ander Nuwe-Testamentiese apostels was deel van hierdie groep. Waarskynlik ook Gajus, Aristárchus, Secúndus, Tíchikus, Trófimus en Sópater omdat Paulus hulle in Éfese toegerus het vir die apostoliese bediening. Ons hedendaagse apostels val ook onder hierdie vlak apostels. Hulle gaan lê die fondasie op plekke waar die woord van God nog nie gehoor is nie volgens die fondasie wat Jesus en die fundamentele apostels gelê het. Hulle ken die woord, hulle ken die fondasie en hulle lê die grondslag van die evangelie volgens daardie fondasie waar hulle ook al uitreik, bedien of gemeentes plant. Hulle het nie nuwe beginsels of nuwe leringe of fondasies nie.

Dit is die enigste verskil tussen ‘n hedendaagse apostel en ‘n fundamentele apostel. Hulle bedienings funksie en bedienings kenmerke is andersins presies dieselfde. Toe Paulus klaar die openbarings van Jesus ontvang het en die woord van Jesus, nie net in die kerk geïmplementeer het nie maar ook op Skrif verewig het, was sy funksie as ‘n geroepe fundamentele apostel afgehandel. Hy het daarna, soos ook al die ander fundamentele apostels, vir alle praktiese doeleindes verder soos ‘n hedendaagse apostel gefunksioneer.

Hedendaagse apostels hou en volhard by die leer van die eerste apostels volgens Hand 2:42

En hulle het volhard in die leer van die apostels en in die gemeenskap en in die breking van die brood en in die gebede.

Hedendaagse apostels plant huiskerk gemeentes en gemeenskappe en hy lê daardie selfde fondasie sodat die gemeente van God kan bly staan as die leraars en die profete en ander vyfvoudige bedienaars daarop kom bou. Hulle bou dan ook goed en reg as die fondasie reg gelê is. Apostels se werk word getoets. As dit hooi en stoppels was dan gaan dit nie bly staan as die beproewinge, vervolgings en krisisse kom nie. Die gemeente gaan nie bly staan nie en daarom gaan dit die kwaliteit van sy werk openbaar.

Hy leer hulle om in die Heilige Gees gedoop te word en hy leer hulle om in die gawes te funksioneer. Hy wys hulle hoe om alle probleme en krisisse die hoof te bied en hoe om gemeente aktiwiteite uit te voer. Die gemeentes en gemeentelede word geleer om mekaar te dien en die inwonende Jesus lewe te leef. Hy leer hulle hoe om oor gemeente sake te besluit en hoe om dissipline in die gemeente en in die gemeenskap te handhaaf. Hierdie besluitnemings metode of proses word “konsensus” genoem en is die Bybel gefundeerde metode van besluitneming. Dit is presies hoe Paulus ook die eerste gemeentes geleer het om besluite te neem. (Meer hieroor later)

Die apostel berei die gemeente voor vir sy vertrek tydens die laaste paar weke. Soos wat die Heilige Gees lei verlaat hy die gemeente ná die betrokke opleiding afgehandel is of die toerusting periode voltooi is. Die gemeente word net so gelaat sonder enige leier en hulle moet voortgaan om dit wat hulle geleer is uit te voer. Die apostel maak dan geen kontak met die gemeente nie en meng glad nie in met die aktiwiteite in die gemeente nie. Hy besoek die gemeente glad nie en laat net die Heilige Gees toe om die gemeente verder te ontwikkel. Baie belangrik: Hy stel geen mens aan om by hom oor te vat nie.

Tydens die planting en ontwikkelings periode het die apostel as lid van die gemeente die reg om saam met hulle besluite te neem aangaande kerksake en aktiwiteite. Na sy vertrek het hy egter geen besluitneming regte meer nie. As hy weer die gemeente besoek word hy soos enige ander besoekende bedienaar behandel. Die gemeente wat hy geplant het behoort nie aan hom nie en hy het geen seggenskap of eienaarskap daaroor nie. Net so ook enige ander besoekende bedienaar.

‘n Goeie apostel wat die regte fondasie gelê het en wat nie sy “funksie” ‘n “posisie” gemaak het nie, sal nou met ‘n geruste hart weet dat hulle vas sal staan in die geloof tydens sy afwesigheid. Hy het hulle nie afhanklik van hom gemaak nie maar van die begin af geleer om op hulle eie voete te staan. Hulle bly altyd in sy gebede terwyl hy elders ‘n nuwe gemeente plant en dieselfde proses weer herhaal.

Mettertyd, soos wat die Heilige Gees lei, sal hy ‘n leraar of ‘n profeet of ‘n herder daarheen stuur om die gemeente vir ‘n kort tydjie verder toe te rus en te bemoedig. Veral as die gemeente krisisse beleef. Die gemeente het hierdie insette van die vyfvoudige bediening nodig. Nog later, na ‘n hele paar maande of selfs jare, sal hy self vir ‘n kort tydjie besoek aflê om hulle verder toe te rus en te sien hoe dit gaan. Intussen sal die gemeente self besoekende lede van die vyfvoudige bediening vir kort periodes by hulle ontvang om die gemeente verder toe te rus. Vir alle praktiese doeleindes funksioneer so ‘n gemeente op hierdie manier vir altyd. Daar word nooit ‘n leier aangestel om die gemeente te lei nie. Selfs nie die ouderlinge wat mettertyd outomaties in die gemeente ontwikkel, neem ooit leierskap in die gemeente oor nie.

Die profeet

Die profeet besoek huiskerke orals waar die Heilige Gees hom lei. Hy bedien individue in die gemeentes maar ook die gemeente as groep profeties. Hy bedien die woord van God en spreek die woord van die Here. Hierdie woord is egter nie in die vorm van preke op Sondae nie. Dit vind buite die byeenkomste plaas soos in spesiale sessies en ook deur een-op-een kommunikasie en bediening. Die gemeente word profeties ontwikkel en hy bemoedig en versterk die gemeente in die geloof en in hulle wandel met God. Die profeet, soos die ander vyfvoudige bedienaars, word deel van die gemeente se gedeelde gemeenskapslewe vir die tydperk wat hy hulle besoek. Hierdie besoek wissel van ’n tydperk van ’n paar weke tot ’n paar maande.

As die profeet deur ’n apostel na die gemeentes van ’n spesifieke dorp gestuur word of wanneer hy die gemeentes vra of hy hulle kan besoek dan gebeur die volgende en beteken dit die volgende:

Die profeet woon die verskillende gemeente byeenkomste by. Hy funksioneer soos ’n gewone lidmaat deur die gawes van die Gees.

Hy woon die ander gemeente aktiwiteite by soos ’n gewone lid van die gemeente. Hy word deel van die alledaagse dag tot dag gedeelde gemeenskapslewe van die gemeente. Hy val basies in met wat hulle doen of waarmee hulle besig is.

Hy bedien die gemeentelede soos die Heilige Gees lei op ’n een-op-een basis.

Hy reël ’n spesiale sessie met een of meer huis gemeentes om ’n spesifieke woord of boodskap van God, vir die dorp of vir ’n spesifieke gemeente, met hulle te deel.

Hy tree die hele tyd vir die gemeentes en vir spesifieke persone in die gemeentes in by God.

Hy identifiseer probleme in die lewens van mense en in die gemeentes en bring dit onder hulle aandag.

Hy gee raad en advies oor gemeente sake en ander knelpunte. Hierdie knelpunte sal uiteraard meestal ’n profetiese grondslag hê omdat dit na aan die profeet se hart lê. Hy sal graag wil toesien dat die gemeentes en lidmate die regte visie vir die kerk nastreef.

Hy verlaat die dorp om gemeentes in ’n ander dorp te besoek en te bedien sodra die Heilige Gees dit op sy hart lê.

Die Leraar

Die leraar besoek huiskerke orals waar die Heilige Gees hom lei. Hy bedien die gemeentes vanuit ‘n lering perspektief. Hy bedien die woord van God en spreek die woord van die Here. Hierdie woord is egter nie in die vorm van preke op Sondae nie. Dit vind buite die byeenkomste plaas soos in spesiale lering sessies en ook een-op-een kommunikasie. Die primêre doel van die leraar is die lering van die volkome verlossingswerk van God (Verlossing van sonde, siekte en armoede).

Die leraar is meer ingestel om die woord van God, dit wat in die Bybel staan, met ander woorde die Bybel versies of Skrifgedeeltes, aan die gemeentes te leer. Hy leer vir die gemeente wat dit beteken en watse geestelike impak die Skrif (Woord van God) op hulle lewens het. Hy leer hulle om hierdie woord te mediteer en te leer. Hy wys hulle hoe om die woord soos bakstene in hul harte in te bou sodat dit deel van hulle hele wese word. Hierdie tipe lering is ’n beklemtoning van die woord van God en anders as die algemene simboliek georiënteerde lering waaraan ons gewoond is. Hy wat die woord van God dag en nag oordink en daarop mediteer, hy word deur daardie woord verander en hy word in sy geloof versterk.

Die “geloof beweging” wat so ’n paar jaar gelede deur Kenneth Hagin begin is was al baie keer in die loop van die jare gespot en gekritiseer oor hulle Skrifgedeeltes in die Bybel soos “papegaaie” leer. Hierdie praktyk is egter presies wat die Bybel sê ons moet doen. Daar is ’n hele klompie Skrifgedeeltes wat ons aanspoor om die woord van God dag en nag te oordink, te mediteer, op ons deurposte neer te skryf en op ons voorhoofde vas te maak en wie weet watse metodes daar nog is om die woord van God in ons harte “vas gebou” te kry.

Baie mense dink dat dit genoeg is om van Skrifgedeeltes te weet of kennis daarvan te neem. Dit is egter baie ver van die waarheid af. Jesus het gesê dat die woorde wat Hy spreek gees en lewe is. Hebreërs sê ook dat geloof deur die gehoor en die gehoor deur die woord van God kom. Hoe meer ’n mens die woord van God mediteer en leer hoe vaster word dit in jou hart “vasgemessel”. Daar gebeur iets in jou gees want hoe meer jy dit leer en mediteer hoe meer word daardie spesifieke woord deel van jou. Dit bou geloof in jou op totdat dit jou vrymaak. Die oomblik dat dit deel van jou word, word dit wonderwerkende skeppingskrag in jou gees en in jou mond en verander dit jou lewe en jou omstandighede. Dit beweeg die kind van God vanaf ’n “weet maar nie doen” gesindheid tot ’n “uitstap in die geloof” gesindheid. Daar is ook ’n groot verskil tussen gewone woorde soos stories en gedigte wanneer ons dit met die woord van God vergelyk. Die eerste is dooie woorde met geen inherente lewe nie. Die tweede is gees en is lewe.

Die Herder

Die herder besoek huiskerke orals waar die Heilige Gees hom lei. Hy bedien die gemeentes vanuit ‘n herders perspektief. Hy bedien die woord van God en spreek die woord van die Here. Hierdie woord is egter nie in die vorm van preke op Sondae nie. Dit vind buite die byeenkomste plaas soos in spesiale sessies en ook een-op-een kommunikasie. Die ouderlinge in die gemeente word ontwikkel en hy bemoedig en versterk die gemeente in die geloof en in hulle wandel met God. Hy stap dus ’n baie spesiale pad met die ouderlinge van die gemeentes in die spesifieke dorp.

Die volgende bedieningspunte is belangrik:

Vir die hele tydperk van sy besoek, soos die ouderlinge, hou hy toesig oor die gemeentes maar met dieselfde gesindheid as die ouderlinge. Onthou die ouderlinge is gewone lidmate van die gemeente en het nie spesiale voorregte nie.

Hy woon die ander gemeente aktiwiteite by soos ’n gewone lid van die gemeente. Hy word deel van die alledaagse dag tot dag gedeelde gemeenskapslewe van die gemeente. Hy val basies in met wat hulle doen of waarmee hulle besig is.

Hy bedien die gemeentelede soos die Heilige Gees lei op ’n een-op-een basis.

Hy reël ’n spesiale sessie met een of meer huis gemeentes om ’n spesifieke woord of boodskap van God, vir die dorp of vir ’n spesifieke gemeente, met hulle te deel.

Hy tree die hele tyd vir die gemeentes en vir spesifieke persone in die gemeentes in by God.

Hy identifiseer probleme in die lewens van mense en in die gemeentes en bring dit onder hulle aandag.

Hy gee raad en advies oor gemeente sake en ander knelpunte. Hierdie knelpunte sal uiteraard meestal sosiaal en maatskaplik van aard wees omdat die herder die fisiese welstand van gemeentelede en gemeentes op sy hart sal dra.

Hy verlaat die dorp om gemeentes in ’n ander dorp te besoek en te bedien sodra die Heilige Gees dit op sy hart lê.

Die Leraar/Herder

Daar is ‘n “skool” wat glo dat daar vyfvoudige bedienaars in die liggaam van Christus is wat in albei hierdie bedienings funksioneer. Die rede hoekom hulle so glo is omdat herders en leraars altyd naas mekaar in die Bybel genoem word met die woordjie “en” tussenin, wat hierdie standpunt dalk regverdig. Die skrywer neem geen standpunt in vir of teen hierdie oortuiging nie.

Die Evangelis

Anders as die apostel, die herder, die leraar en die profeet, funksioneer die evangelis buite die huiskerk gemeentes. In samewerking met die huiskerk gemeentes organiseer hy evangelisasie uitreikings en maak hy nuwe bekeerlinge wat by die bestaande huiskerke ingeskakel word. In ander gevalle oorhandig hy ‘n nuwe groep bekeerlinge aan ‘n apostel wat met hulle ’n nuwe gemeente sal plant, leer en ontwikkel. Evangeliste funksioneer ook net sporadies soos wat die Heilige Gees lei. Hy kan nie net aanhou nuwe bekeerlinge maak as daar nie óf apostels óf bestaande huiskerk gemeentes is om die nuwe bekeerlinge te akkommodeer nie. Dit sal in so geval geen nut hê nie.

Die fokus met betrekking tot evangelisasie in huiskerke val nie op die bekering van ’n klomp mense nie maar op die dissipelskap van mense. Die institusionele kerk is gefokus op die massa evangelisasie van mense. Vir hulle is die getalle van belang. Die huiskerk gemeenskap is gefokus op die “maak dissipels” van alle mense. Vir die huiskerk is hierdie stadiger proses nie ’n struikelblok nie wetende dat, wanneer die proses sneeubal, dit tog die uitnemender weg is. Op die lang duur is dit die vinnigste en die beste manier om die wêreld te bekeer. Die feit dat die grootste deel van die Christendom wêreldwyd in huiskerke is, is die bewys daarvan. Dissipels volg Jesus en dissipels word volwasse seuns van God. Vir die huiskerk is dit dus ’n wen-wen situasie: Kwaliteit is beter as kwantiteit maar tog word kwantiteit op die lang duur verseker.

Verskillende bedieninge binne die gemeente

Hierdie bedienaars is gewoonlik die volgende: evangelistiese gawes, profetiese gawes, leringe, herders gawes (ouderlinge), helpers, kragte, genadegawes van gesondmaking, regeringe, allerhande tale, vermaners, uitdelers, voorgangers, barmhartigheid werkers. Hierdie mense staan nie in die funksie van die vyfvoudige bediening nie maar die gawes manifesteer in hulle en die goeie werke van God voer Hy deur hulle uit in die gemeentes. Hulle is gewone gemeentelede wat in ‘n groeiproses is en van hulle sal mettertyd in die vyfvoudige bediening funksioneer. Hulle bediening funksioneer nie so seer tydens samekomste nie (behalwe vir die gawes van die Gees) maar tydens ander gemeente aktiwiteite en die daaglikse handel en wandel van die gemeente. Hierdie is die interaksie van die gemeentelede met mekaar deur die week (Gedeelde gemeenskapslewe). Baie belangrik om te weet is dat hierdie bedienings glad nie deur middel van organisasie werk nie. Hierdie aktiwiteite word glad nie gereël of georganiseer nie. Dit is ’n Jesus leef in ons bediening. Alle bediening word in die hart van Jesus in ons gebore.

Die Gemeentelede

Soos ek reeds genoem het is die vyfvoudige bediening nie in plek geplaas om die gemeente te lei, te bestuur of te regeer nie. Die gemeente is veronderstel om op sy eie te funksioneer onder direkte leiding van Jesus Christus deur die Heilige Gees. Dit is hoe God dit bepaal het en dit is wat ons in die Nuwe-Testamentiese kerk sien.

Al die werk in die gemeente word deur die gemeentelede gedoen. Nie deur ‘n pastoor of biskop of een of ander kerkleier nie. Dit was God se plan van die begin af. Ignatius van Antiochië het die enkel leier in die Katolieke kerk aangestel in ‘n leierskap posisie soortgelyk aan die wêreld sisteme van die tyd. In die Romeinse ryk was leierskap, organisasie en bestuur alles terme en sisteme wat kenmerkend goed ontwikkeld was. Dit is hierdie omstandighede en die Romeinse kultuur en invloed wat daartoe gelei het dat die Katolieke kerk hierdie tipe leierskap in die kerk begin implementeer het. Die staat, die militêre mag en basies die hele Romeinse ryk met al sy fasette was op hierdie manier bestuur en beheer. Hoekom nie ook die kerk nie?

Die “hoof” ouderling was dus die eerste aanstelling volgens die wêreld sisteme. Stelselmatig is die werk van die gemeentelede aan hierdie hoof ouderling wat later as “biskop” bekend gestaan het, oorgedra en het die gemeente passief begin word. Dit is een van die grootste rampe wat die kerk ooit kon tref. Dit het die gawes van die Gees in die byeenkomste en die gedeelde gemeenskapslewe van die gemeentes basies laat ophou.

In God se koninkryk is almal op dieselfde vlak en het almal dieselfde geleenthede. God is nie ‘n aannemer van die persoon nie. Elkeen se funksie verskil van mekaar soos die liggaamsdele van ‘n persoon ook verskil. Ons het egter elke lid van die liggaam nodig. Die liggaam funksioneer nie reg as ons een lid behandel asof ons dit nie nodig het nie. Dit maak inteendeel die liggaam gebreklik. Hierdie verpersoonliking wat Paulus hier maak sluit elke wedergebore gemeentelid in, ongeag hoe gering hy of sy in ons oë mag lyk. Hierdie aktiwiteite of funksie van al die gemeentelede vind tydens die byeenkomste plaas en ook tydens die gedeelde gemeenskap lewe van die gemeente. (Meer hieroor later)

As ons onsself die vraag wil afvra: Wat wil God vandag in sy kerk doen? Dan is die antwoord baie duidelik:

Hy wil sterk lokale huis gemeentes bou.

Hy wil elke gemeentelid leer om in die Gees te vloei deur die inwonende Jesus lewe.

Hy wil elke gemeentelid leer om mekaar in die daaglikse lewenswandel te dien deur die liefdesdiens van Jesus in ons (Die gedeelde gemeenskapslewe).

Dit is juis tydens hierdie gemeente interaksie waar geestelike groei en ontwikkeling plaasvind omdat elke lid aktief besig is met die wil van God. Dit is ook juis die onaktiewe lewens styl van die institusionele kerk wat geestelike groei belemmer.

Die rol van die Ouderling

Voordat ons die ouderling bespreek moet ons net weer noem dat daar geen leiers in die huiskerk gemeente is nie. Nadat die apostel die grondliggende werk gedoen het en die gemeente verlaat het, word niemand in ‘n posisie of enigiets soortgelyk aangestel nie. Daar is nog geen ouderlinge in die gemeente nie en die gemeente funksioneer geheel en al alleenlik onder die leiding van die Heilige Gees.

Paulus en al die Nuwe-Testamentiese apostels wat die huiskerke geplant het, het nooit ouderlinge in gemeentes geïdentifiseer wanneer hulle die gemeente verlaat het nie. Oor ‘n onbepaalde tydperk, gewoonlik binne ’n paar jaar of vyf ontwikkel ‘n paar ouderlinge in die gemeente (Mans én vrouens). Dit is van groot belang dat die ouderlinge in die gemeente vanself ontwikkel ongeag hoe lank dit neem. Daar mag onder geen omstandighede ouderlinge van ander gemeentes “ingevoer” word na ‘n bepaalde gemeente nie. ‘n “Ingevoerde” ouderling het nie die respek van die gemeente verdien nie en word amper altyd ‘n geforseerde en posisionele aanstelling. So ‘n gemeente het onmiddellik ‘n agterstand wat die wrang vrugte daarvan sal pluk.

Deur die eeue heen het apostels by hierdie metode gehou. Ook hedendaagse apostels doen dit steeds so. Sodra ‘n apostel of enige iemand anders ‘n ouderlinge of ouderlinge aanstel is dit gewoonlik die begin van die einde vir die gemeente. So ‘n gemeente keer omtrent altyd terug na die institusionele opset en mis die Godgegewe almal deelnemende en almal funksionerende gemeenskapslewe van die ware Bybel gefundeerde huiskerk.

Van die begin af weet die ware Bybel gefundeerde ouderling dat hy in geen opsig bo die res van die gemeente verhewe is nie. Hy funksioneer absoluut tot in die fynste besonderhede soos ‘n gewone lidmaat van die gemeente.

Die ouderlinge word deur die Heilige Gees in die gemeente geplaas om ‘n toesighoudende funksie te vervul. Hulle word nooit amptelik aangestel nie en hulle beklee nie ‘n spesiale posisie in die gemeente nie. Hy of sy kan homself nie aanstel as ouderling nie en kan ook nie deur enigiemand anders aangestel word nie. Aanstelling, amp, titel of posisie noodsaak kontrole. Om die organisatoriese “status quo” wat so verkry is te handhaaf is wette, reëls en regulasies nodig. Taak omskrywings is nodig om so ’n persoon “korrek” te laat funksioneer. Dit is om hierdie rede dat God nie die ouderling of die vyfvoudige bediening in posisies aanstel nie.

Net soos die vyfvoudige bediening word hulle op dieselfde manier deur God aan die gemeente gegee as ’n geskenk vir die gemeente. Hulle taak was om die gemeente te dien. Waar die Bybel noem dat Titus ouderlinge moes aanstel, was dit dus nie posisionele aanstellings nie maar bloot ‘n funksionele aanstelling. Dit was basies net ‘n erkenning van die funksie van die ouderlinge wat reeds respek en agting in die gemeentes geniet. Die Heilige Gees rus hulle toe vir die betrokke funksie en apostoliese werkers bevestig dit net.

Die jongeres in die gemeente begin outomaties vir hierdie wyser en ouer mense respek ontwikkel en begin outomaties na hulle opsien vir geestelike raad. Hulle sien die mooi voorbeeld wat hierdie mense openbaar en sien die werke wat hulle by hul geloof toepas. Die jongeres begin dan hierdie mooi voorbeeld navolg en word so outomaties deur hierdie seniors geestelik ontwikkel. Niemand kom dit agter nie maar dit is presies wat gebeur.

Die ouderlinge het geen seggenskap oor die jongeres of die res van die gemeente nie en is absoluut op alle gebiede op gelyke voet met hulle. Hulle het geen besluitneming outoriteit oor niks en niemand in die gemeente nie. Hulle neem besluite saam met die res van die gemeente lede op gelyke vlak deur middel van die Bybel gefundeerde “konsensus” metode.

Hierdie ouderlinge is ook nie predikers nie. Inteendeel, daar word nie in ‘n huiskerk gepreek nie.

Huiskerk byeenkomste

‘n Tipiese huiskerk byeenkoms sien daar min of meer as volg uit:

Gees geleide aanbidding

Gemeentelede bedien mekaar deur middel van die Gees gawes soos beskryf in 1 Kor. 14:26

Getuienisse

Familie “fellowship”

Ete en verbond maal

Volgens die Skrif is dit hoofsaaklik net die evangelis wat preek en dit geskied nie in huiskerk byeenkomste nie. Evangelisasie uitreikings geskied in sale, op die markplein, in die opelug, agter in erwe, in groot lapas of onder groot oop lapas of afdakke, in strate en nog ‘n klomp ander plekke waar ongeredde mense bymekaargebring is.

Die doel vir evangelistiese uitreikings was primêr om nuwe bekeerlinge bymekaar te maak en te ontwikkel. Ontwikkeling word verseker deur hierdie bekeerlinge by klein huiskerk gemeentes in te skakel of hulle aan ’n apostel te oorhandig wat met hulle ’n nuwe gemeente plant.

Een van die grootste misverstande in die institusionele kerk is die prominensie wat “die preek” geniet. Mense het uitermate baie verknog geraak daaraan. Baie kinders van God, as hulle nie hul weeklikse kwota daarvan kry nie voel hulle het vreeslik uit gemis. Preke is baie mooi en baie predikers het die kuns bemeester om die mooiste openbarings en leerstellings deur simboliek en skadubeelde met woorde oop te breek wat regtig indrukwekkend is. Niemand kan dit ontken nie. Dit bly egter die intellektuele oordraging van kennis op siel vlak en is nie naastenby die prominensie werd wat dit geniet nie.

Dit vermag nie veel nie, verander nie werklik mense se lewens nie en bring baie min geestelike groei. Gaan ondersoek dit. Gaan kyk bietjie hoe sien die lewens van miljoene Christene daaruit wat Sondag vir Sondag vir baie jare na preke sit en luister. Jy sal op jou rug val as jy die statistiek van die werklike resultate daarvan sien.

Oral waar Jesus instruksies gegee het met betrekking tot “preek” was dit om die evangelie aan ongeredde mense te bring. “Gaan die hele wêreld in en verkondig die evangelie…” Dit was nie vir die gemeente byeenkoms bedoel nie. Die woordjie “preek” in die Nuwe-Testament beteken letterlik “proklameer” of “verklaar”. Gaan proklameer of verklaar dat Jesus Christus die Seun van God is wat die sonde van die wêreld weggeneem het.

David C. Norrington het ‘n boek, “To preach or not to preach”, oor die rol van die preek in die kerk geskryf wat baie insiggewend is. Hier volg ‘n kwotering uit ’n artikel oor die boek:

To Preach or Not to Preach? questions one of the sacred cows in the modern church, namely “the sermon,” and the preeminence it’s given. Norrington’s premise is not built on novelty or questioning just to question. He goes back to the New Testament and shows that there is no evidence for “a regular weekly” sermon that believers are to lean upon, and the whole “church” experience is to be wrapped around. This book also shows how “the sermon” as it has come to be practiced supplants the one-another ministries of everyday believers, and stifles the expression of Christ in the Ekklesia. To Preach was originally published in Britain by Paternoster Press in 1996…. To Preach is a well-documented study that will challenge traditional ideas, restore hope and function in the body of Christ, and help us understand that “preaching” in the NT was primarily a vital evangelistic activity directed toward unbelievers.

– Amazon.com (Skrywer onbekend)

1 Kor. 2:4-5 beaam juis dit:

En my rede en my prediking was nie in oorredende woorde van menslike wysheid nie, maar in die betoning van gees en krag, sodat julle geloof nie in wysheid van mense sou bestaan nie, maar in die krag van God.

Paulus sê hier dat in sy optrede, gees en krag, die deurslag gegee het in sy bediening. Hy het gedemonstreer, in die gees bedien en in krag bedien. Dit was alles praktiese opleiding en praktiese manifestasies van die Christus lewe. Hedendaagse preke veroorsaak dat mense se geloof in die wysheid van mense bestaan. Heilige Gees gawes dra die woord van God oor in gees en in waarheid en in die krag van God. Daarom bestaan mense se geloof wat op hierdie manier bedien word in die krag van God.

Die weeklikse byeenkoms behoort aan Jesus om deur sy Gees te bedien en te werk soos die Gees wil, selfs al is daar ‘n vyfvoudige bedienaar teenwoordig. Hy is dan soos enige ander gemeentelid en neem deel soos die Heilige Gees lei net soos die ander gemeentelede. Niemand preek nie.

Addisionele byeenkomste

Woord bediening (lering of opleidingsessies)

Evangelisasie uitreikings

Gemeente besluitneming sessies (vergaderings)

Tydens hierdie addisionele byeenkomste bedien vyfvoudige bedienaars (Leraars, evangeliste, profete, herders en apostels).

Woord bediening skole

Word gewoonlik deur vyfvoudige bedienaars gereël – Tydens hierdie sessies word die gemeentes toegerus en geleer in die woord. Hulle leer sekere Bybelse waarhede en die fundamentele beginsels van huiskerke. Hierdie sessies is nie aaneenlopend nie en vind net sporadies plaas. Meer as een gemeente word gewoonlik betrek by so ‘n geleentheid. Dit gaan uitsluitlik oor die leer van die woord van God, met ander woorde die Bybel of die Skrif. Die fokus moet egter die werklike woord van God wees en nie allerhande mooi boodskappe nie. Dit is die woord wat geloof bring. Bybelstudie behandel dus dit wat daar in die Bybel geskryf is en wat dit vir ons beteken.

Evangelisasie uitreikings

Word gewoonlik deur ‘n evangelis gereël – Besoekende evangeliste of apostels werk saam met die huis gemeentes deur nuwe dissipels te maak op allerhande maniere soos die Heilige Gees lei. Hierdie uitreikings vind ook net sporadies plaas.

Gemeente besluitneming sessies of vergaderings

Word deur enigiemand in die gemeente gereël – Elke keer wanneer besluite geneem moet word moet ‘n gemeentelid vra vir ‘n vergadering. Die hele gemeente moet teenwoordig wees en hulle moet van die Bybel gefundeerde “konsensus” metode gebruik maak.

Die ontwikkeling van die Gees gawes

Net soos daar in die huiskerk gemeentes, deur die Heilige Gees werking, ouderlinge ontwikkel word om toesig oor die gemeentes uit te oefen, net so begin daar allerhande geestelike gawes tydens gemeente byeenkomste manifesteer. Van die mense wat in die gawes funksioneer ontwikkel verder om dan uiteindelik in die vyfvoudige bediening te funksioneer soos die Heilige Gees dit wil. Hulle word dan deur die betrokke gemeentes (of liewer die Heilige Gees), uitgestuur om óf ander gemeentes te besoek en te bedien óf nuwe gemeentes te gaan plant.

Dit is wat met Paulus en Barnabas gebeur het in Hand 13:2

En terwyl hulle besig was om die Here te dien en te vas, het die Heilige Gees gesê: Sonder nou Bárnabas en Saulus vir My af vir die werk waarvoor Ek hulle geroep het.

Hierdie gedeelte in die Skrif beteken bloot “maak vir Paulus en Bárnabas beskikbaar vir die werk waarvoor Ek hulle geroep het”. Ek wil dit net weer duidelik maak dat mense soos Paulus en Bárnabas deur God geroep word en deur Hom uitgestuur word. Geen mens of “kerkraad” of gemeente kan dit doen nie. Niemand kan enige persoon ordineer of salf of toewy of aanstel in enige posisie of funksie nie. Dit is ‘n aksie wat eksklusief net deur God uitgevoer kan word.

Dit is wel Skriftuurlik vir die vyfvoudige bediening om ‘n meedeling (impartation) deur middel van handoplegging uit te voer maar dit verwys alleenlik na die Heilige Gees doping en die gawes van die Gees. Dit het niks met posisionele aanstellings te doen nie (Sien Hand 8:18, 1 Tim 4:14 en Heb. 6:2).

‘n Gemeentelid sal byvoorbeeld tydens handoplegging gedoop word in die Heilige Gees waarna die gawes van die Gees, soos profesieë, tale en uitleg van tale deur hom manifesteer. Later kan God hom byvoorbeeld roep en afsonder om in die vyfvoudige bediening te funksioneer. Dit is dan wanneer hy uit die gemeente gestuur word om in die liggaam van Christus te funksioneer. Dit beteken van huis gemeente tot huis gemeente soos die Heilige Gees hom lei en natuurlik ook evangelistiese uitreikings in samewerking met huis gemeentes of in samewerking met ’n apostel.

Later meer oor leierskap in die kerk. Die besluitneming konsep en proses is belangrik om te verstaan as ons Bybel gefundeerde leierskap beter wil verstaan.

As jy meer wil lees oor Nuwe-Testamentiese kerkleierskap, kry sommer nou die boek, “Bybel gefundeerde leierskap” op die “Hulpmiddels” bladsy.

Terug na die Tuisblad

Alle plaaslike hulpmiddels op hierdie webblad is gratis. Help ons asseblief deur dit met jou vriende te deel deur middel van die sosiale netwerke. Sosiale netwerke skakels beskikbaar onder aan bladsye

2 thoughts on “Die vyfvoudige bediening”

    • Hi Jan, jammer ek het nie soiets nie maar ek verskaf hulpbronne vir selfstudie op my webblad. Jy is welkom om die webblad te verken.

Leave a Comment